تریپس با نام علمی Thrips tabaci

آشنایی با تریپس (Thrips)و برخی خصوصیات آن:

تریپس حشره کوچکی است به رنگ زرد با نام علمی Thrips tabaci کلمه تریپس از دو کلمه(Thysano ) به معنی ریشک و (petera ) به معنی بال می باشد و این اشاره به این مطلب دارد که حاشیه بال های این حشرات دارای ریشک های بلندی است .

تریپس ها در اغلب بخش های جهان وجود دارند اگرچه این آفت از اروپا منشأ گرفته است اما یک گونه مخصوص دنیای جدید (نیمکره غربی یا آمریکا) است. این آفت احتمالاً از نواحی گرمسیری آمریکا و به وسیله گیاهان زینتی به اروپا معرفی شد.با توجه به عادت زندگی این تریپس احتمالاً می‌تواند در بیشتر گلخانه‌های دنیا وجود داشته باشد.

چرخه زندگی تریپس :

چرخه زندگی تریپس شامل ۶ مرحله می باشد . شامل تخم ،۲ مرحله لاروی فعال ( نمف) , مرحله پیش شفیرگی ( prepupal ) ، مرحله شفیرگی (  pupal)  و مرحله بزرگ سالی می باشد. تخم ها در سلول های پارانشیمی گل و برگ گذاشته می شوند ( خوشبختانه در این مرحله بسیاری از تخم ها می میرند).

بعد از چند روز تخم ها باز شده و لاروها فوراً شروع به تغذیه از سلول های پارانشیمی و گرده گل ها می کنند. درطی دوره نمف توانایی تحرک افزایش می یابد.

تریپس ها بعد از مدت کوتاهی از تخم در آمده ( که بستگی به دما دارد). و خیلی فعال می شود. و تا ۳ سانتیمتر می تواند بپرد. و به علت اندازه کوچکشان به راحتی توسط باد پخش می شوند. ماده ها پس از ۳ روز از زندگیشان شروع به تخم گذاری می کنند .

تریپس ها حشراتی شکارگر هستند، گرچه برخی گونه ها ی گیاهخوار و برخی دیگر از اسپور قارچ تغذیه می کنند . دگردیسی در تریپس ها همانند شپشک های نوع نر می باشد. در واقع دگردیسی بینابینی دارند، بخشی از رشد بال ها در طی سنین اول تا دوم پورگیدر داخل بدن و بخشی از رشد بال ها در خارج بدن اتفاق می ‌ افتد.

تریپس‌ها غالباً مرحله شفیرگی را در سطح خاک، یا داخل خاک تاحدود عمق سانتی ‌ متری طی می کنند، بنابراین مبارزه با آن ‌ها بسیار مشکل است،زیرا با مبارزه شیمیایی یا بیولوژیکی بر آن بخش از حشرات که در داخل خاک قرار دارند تاثیری ندارد.

تریپس ها به دو زیر راسته تقسیم می شوند که عبارتند از:

• ( Tubuifera)
• ( Terebrantia)

حشرات زیر راسته ( Terebrantia) دارای شکم با انتهای مخروطی و تخم های ریز هستند، لذا این حشرات تخم خود را در داخل بافت گیاهان قرار می ‌ دهند. اما در زیر راسته ( Tubuifera) حلقه های

انتهایی شکم این حشرات باریک شده و ساختمان لوله ای شکل پیدا کرده است. این حشرات تخم خود را در شکاف های مختلف، در محل ‌ های مختلف یا زیر پوسته درختان قرار می ‌ دهند.

در زیر راسته ( Terebrantia) ، خانواده ‌ های ( Aeolothripidae) و ( Thripidae) از اهمیت ویژه ای برخوردارند. تعدادی از گونه ‌ های این دو خانواده، در روی گیاهان زینتی ایجاد خسارت می کنند. مخصوصاًخانواده ( Thripidae) در صدمه زدن به گیاهان از اهمیت زیادی برخوردارند.

یکی دیگر از گونه های تریپس ها به نام ( Thrips tabaci) در تمام جهان انتشار یافته اند که در گلخانه هاو بر روی گیاهان زینتی مشاهده می ‌ شو ند. این حشرات در تراکم های بالا و بر روی گیاهان زینتی فعالیت می کنند و خسارات سنگینی به محصولات گلخانه ای و گیاهان زینتی وارد می ‌ کنند.

در زیر راسته ( Tubulifera) خانواده ( Phlaecthripidae) دارای اهمیت بیشتری می باشد و در کشور ما نیز نمونه هایی از آن گزارش شده است.

انواع مهم تریپس عبارتند از:

• thrips tabaci
• thrips franklinilla
• Heliothrips haemorrioidalis

Franklinia قرنطینه ای است و در ایران هنوز نیامده است ولی در انتقال ویروس از tabaci اثر بیشتری دارد.

روش ها ی تشخیص تریپس در گلخانه:

1. مشاهده کارتهای زرد و آبی
2. خسارت روی برگهای جوان که حالت نیش زدگی دارد .
3. خسارت روی غنچه ها و گل ها
4. همچنین اگر کاغذ سفیدی بر زیر گل یا برگ بگیریم و برگ را بتکانیم حشرات بر روی آن ریخته می شوند.

در مجموع شناسایی این آفت مشکل است زیرا تخم ها و آفت در زیر سطح برگ هستند. همچنین درمجموع تخم گذاری این حشره غیر معمول است چون ماده تخم هایش را با مدفوع خودش می پوشاند.

در کل علایم ظاهری و نشانه های تریپس شامل :

پیچیدگی برگ , پژمردگی و ضعف برگ , تغییر رنگ برگ و کوچک ماندن میوه می باشد.

نحوه خسارت تریپس :

خسارت تریپس موجب زشت و بد شکل برگ ها می شود. معروفیت تریپس به علت این است که ویروس از گیاهی به گیاه دیگر منتقل می شود. همچنین این آفت از اندام های گیاهی تغذیه می کند.

تریپس ها دهانشان دارای قسمت های سوهان مانندی است که با آن گلبرگ گل یا برگ ها می مکند که این عمل باعث ایجاد رگه های قهوه ای بر گلبرگ های روشن گل ها می شود. همچنین تریپس موجب ضعیف شدن گیاهان می شود.

بیشترین خسارت تریپس بر گل های زرد و صورتی می باشد که از مهم ترین آنها می توان به Buty by oger نوعی گل صورتی اشاره کرد. ( wisdom – king kong- sweet Avalanch )

همچنین ممکن است خط ها یا رگه های نقره ای یا سفید در شاخ و برگ گل ها ایجاد کند. بعد از این مرحله تنش اضافه شده و باعث تخریب بویژه در غنچه های کوچک می شود. برگ ها دفرمه شده و یا نقره ای رنگ می شوند. رنگ نقره ای به نظر می رسد به علت خالی شدن سلول های پارانشیمی توسط عمل مکیدن باشد.

بر اثر تغذیه تریپس قطرات بسیار کوچک مایع مایل به قرمز در هر دو سطح برگ دیده می شود که بوسیله تریپس ترشح شده اند .

و رنگ این قطرات بتدریج سیاه می شود. این گلبول های مایع ( قطرات کوچک ) از نظر اندازه بزرگ و سپس قلقلی می شوند و بلافاصله یک گلبول دیگر شروع به تشکیل شدن می کند، که در نتیجه این اعمال باعث بوجود آمدن لکه های سیاه در مناطق مورد هجوم است . این گلبول ها بعنوان بازدارنده های ( پرداتور) عمل می کنند .

تریپس به تعدادی از گیاهان زینتی ، میوه ها و سبزیجات هجوم آورده و از طریق از بین بردن جوانه ها ، گلها و بافت های برگ ها غذا می خورند، سپس شیره گیاه را می مکند . آنها باعث دفرمه شدن و تغییر رنگ گل ها و جوانه ها و یا ایجاد نواحی با لکه های نقره ای در برگ می شوند.

تریپس ترجیح می دهد ازبافت هایی که جوان است و سرعت رشد زیادی دارد تغذیه کند . قبل از اینکه غنچه ها باز شوند تریپس از بافت گلبرگ تغذیه می کند و باعث از بین رفتن آن می شود.هنگامی که جمعیت این آفت افزایش پیدا می کند غنچه های گل دفرمه می شود و هنگام باز شدن خراب می شود و روی گلبرگ ها لکه های قهوه ای رنگی دیده می شود.

در هنگام زیاد شدن فعالیت و جمعیت تریپس موجب خسارت جدی به برگ یا ساقه شده و باعث (die back) مرگ برگ می شود.

چگونه تریپس را از بین ببریم؟

هنگامی که میخواهید با هجوم تریپس مقابله کنید اول از هر چیز باید بدانید کار کنترل تریپس همیشه ساده نیست. شما میتوانید برای از بین بردن آنها از حشره کش استفاده کنید اما همان طور که گفته شد در این صورت تریپسهای مفید را هم از بین میبرید.

بنابراین بهتر است استراتژی اتخاذ کنید که  علیرغم مفید بودن در کنترل آفت، کمترین میزان سمیت را داشته باشد. علاوه بر این کار باید به گیاهانتان خوب رسیدگی کنید مثلا آبیاری منظم و به اندازه داشته باشید و برگهای بیمار یا مرده را از روی گیاه یا خاک بردارید.

برای مقابله با آفت تریپس میتوانید گیاهان را تمیز کنید و تمام نواحی آسیب دیده آن را جدا کنید. هرس کردن منظم گیاه کمک میکند از شر تریپسها خلاص شوید. برای از بین بردن تریپس هایی که از گلها تغذیه میکنند، همین که علائم آفت زدگی را روی گیاه مشاهده کردید از حشره کشهای ملایمی مانند صابون باغبانی یا روغن چریش استفاده کنید یا گلهای گیاه را هرس کنید.

هرگز نباید گیاه را هرس کنید چرا که جوانه های جدیدی که به واسطه قطع شاخه ها رشد میکنند تریپسهای بیشتری را نسبت به قبل از هرس گیاه، به خود جذب میکنند.

بنابراین به خاطر داشته باشید کنترل آفت تریپس بهتر از این است که تمام تریپسها را از بین ببرید چون در این صورت حشرات مفید را هم از بین میبرید بنابراین گیاهان را در معرض آفت زدگی بیشتر قرار میدهید. از حشرات مفید باغچه محافظت کنید یا حشرات مفیدی به باغچه تان بیاورید. با به کار گیری روشهای مناسب میتوانید اطمینان حاصل کنید که تریپسهای مضر را از گیاه دور میکنید.

Thripobius Semiluteus است که پارازیت لارو است و از برزیل و استرالیا در اواسط دهه ۱۹۸۰ به کالیفرنیا معرفی شد. در لارو پارازیت شده دو طرف بدن بجای اینکه مخروطی شکل باشند (لارو در تریپس سالم) بیشتر موازی هستند.

رنگ شفیره پارازیت شده در بین شفیره‌های پارازیت نشده کاملاً مشکی است و این در حالی است که رنگ شفیره‌های پارازیت نشده نیمه شفاف (زجاجی) است.

همچنین این دشمنان طبیعی تریپس گلخانه که اثر کمتری هم دارندعبارتند از:

1. Megaphragma mymaripenne پارازیت تخمFrank linothrips orizabensis
2. uespiformis شکارچی (پرداتور)
3. Leptothrips mali

“این سه گونه اخیر به شکارچی‌های سیاه نیز معروفند.”

روش های دیگر مبارزه با تریپس:

1. استفاده از توری در دریچه تهویه جهت جلوگیری از ورود تریپس از محیط بیرون ( توری با مش۱۲*۱۰)
2. شستشوی گل ها هم در موقع مشاهده تریپس می تواند موثر باشد.
3. استفاده از کارتهای زرد و آبی در هر ۱۵-۱۰متر مربع یک عدد- و به ارتفاع کمی بالاتر از سطح گیاه( نکته مهم دراستفاده از کارت اینکه به ازای هر ۲ کارت زرد ۱ کارت آبی استفاده شود.)
4. تله های زرد چسبنده ( کارت زرد ) در طول راهروهای داخل گلخانه ، نزدیک در و پنجره ها و محل های ورودی نصب می شود و حداقل هفته ای یک بار مورد بازدید قرار می گیرد.
5. لازم به ذکر است استفاده از این نوع کارت ها تنها برای حشرات بالدار به کار می رود.
6. پس از مشاهده حشره روی گیاه، آن را بشوئید.
7. تریپس در گلخانه ها و مزارع برای جمع آوری حشره از کارت های زرد و آبی استفاده میکنند.

 مبارزه شیمیایی:

کنفیدور یا ایمیداکلوپراید: از جمله سم های سیستمیک که برای گیاهان زینتی حدود ۰٫۳ تا ۰٫۷ میلی لیتر در ۱ لیتر آب و برای سایر گیاهان حدوداً ۰٫۴ میلی لیتر در ۱ لیتر آب استفاده میشود. این سم همچنین برای ضد عفونی کردن بذرها بکار میرود به این صورت که ترکیبی از آب و سم به نسبت ۱:۱٫۵ بسازید و بذرها را به این محلول آغشته کنید. ( به منظور اطمینان از کارشناس سم دستور مصرف را جویا شوید.)

دی کلرووس: این سم با وجود غیر سیستمیک بودن روی حشرات مکنده عمل میکند و باقی مانده ی سم بعد از سه روز از بین خواهد رفت. برای این سم ترکیب ۲ تا ۲٫۵ میلی لیتر در ۱ لیتر آب مناسب است.

از سموم دیگری نظیر استامی پراید+کنفیدور – ابرون -پرمترین- موونتو- لاروین- اتیون – پروئعوس –دیازینون – بازودی و… پس از چند برگی یا کفتری شدن بوته ۲ الی ۳ دوره میتوان استفاده کرد.

کنترل زیستی تریپس

تریپس‌های شکارچی، بالتوری‌های سبز، سن‌های شکارگر، کنه‌ها، و برخی زنبورهای پارازیت کننده خاص می‌توانند در کنترل تریپس‌های تغذیه کننده از گیاهان کمک کنند. برای محافظت از این حشرات مفید و کمک به افزایش طبیعی جمعیت آن‌ها از ایجاد گرد و غبار جلوگیری کنید و گیاهان کوچک را به صورت دوره‌ای شستشو دهید، از استفاده از حشره‌کش‌های پایدار خودداری کنید، و گونه‌های گیاهی متنوع را کشت کنید.

از انجایی که تریپس‌ها یک مشکل هستند، یاد بگیرید که این آفات چه دشمنان طبیعی خاصی دارند که در کنترل آن‌ها مهم هستند. برای مثال سن شکارگر Macrotracheliella nigra ، و لارو بالتوری سبز مهمترین شکارگرهای تریپس‌های Cuban laurel هستند.

کنه‌های گونه Euseius مهمترین شکارچی های تریپس های مرکبات هستند. در تریپسهای گلخانه‌ای در جنوب کالیفرنیا بیش از 50 درصد تخم¬ها به وسیله زنبور شکارگر Megaphragma mymaripenne از بین رفتند.

پس از تغذیه در مرحله لاروی و سپس شفیرگی، انگل بالغ از سوراخ¬های گرد نسبتا بزرگی از تخم‌های کوچک تریپس‌ها بیرون می‌آیند. برعکس، زمانی که یک تریپس گلخانه‌ای از یک تخم پارازیته نشده بیرون می‌آید، بخشی از پوسته تخم در کنار تخم مشخص است. Thripobius semiluteus می‌تواند لاروهای تریپس گلخانه‌ای را کنترل کند.

تریپس‌هایی که به وسیله لارو زنبور شکارگر پارازیته می‌شوند در مقایسه با لارو تریپس‌های پارازیته نشده که رنگ روشن دارند در اطراف سر متورم شده و سیاه می‌شوند.

برخلاف تریپس‌های بالغ سیاه رنگ سالم، لاروهای پارازیته شده سیاه کوچک‌تر هستند و حرکت نمی‌کنند. اطلاعات مبتنی بر تحقیقات کمی از اثربخشی آزاد سازی دشمنان طبیعی تریپس‌ها در مزارع و باغ‌ها وجود دارد. رها کردن دشمنان طبیعی خریداری شده در اکثر موارد بعید است که کنترل رضایت بخشی بر روی تریپس‌ها داشته باشد.

کنترل زراعی تریپس

گونه‌های تریپس که بر روی بسیاری از گونه‌های گیاهی تغذیه می‌کنند زمانی که گیاهان در مناطقی که علف‌های هرز و یا چمنزارها در بهار و تابستان خشک می‌شوند به سمت باغ‌ها و مزارع حرکت می‌کنند.

از کاشت گیاهان حساس در کنار این مناطق اجتناب کنید، و علف‌های هرز نزدیک به این گیاهان را که می‌توانند میزبان ثانویه تریپس باشند کنترل کنید. گیاهانی را بکارید که به شرایط موجود در آن منطقه به خوبی سازگار هستند. برای مثال گیاهانی که به نور شدید آفتاب سازگار شده‌اند، زمانی که گیاه تحت شرایط سایه کشت شود به آن‌ها تنش وارد شده و می‌توانند نسبت به خسارت تریپس حساس‌تر شوند.

محافظت‌های کشتی مناسب را برای قوی نگه داشتن گیاهان و افزایش تحمل آن‌ها به خسارت‌های تریپس فراهم سازید. گیاهان را به خوبی آبیاری کنید، و از مصرف بیش از حد کود نیتروژن اجتناب کنید که ممکن است باعث افزایش جمعیت تریپس‌ها شود. گل‌های قدیمی و ضعیف می‎توانند پناهگاه ترپیپس‌ها شوند، بنابراین توصیه می‌شود گاهی آن‌ها را حذف کرده و از بین ببرید.

با این حال مزیت‌های عمومی این راهکار در مزرعه هنوز ناشناخته است، و گل‌های قدیمی همچنین پناهگاه شکارچیان طبیعی تریپس‌ها هم هستند.
دسترسی به ارقام مقاوم را بررسی کنید. برای مثال، تریپس گل غربی اغلب به رزهای سفید، یا با رنگ روشن، و رایحه¬ی خوش خسارت وارد می¬کند. ارقام رزی که کاسبرگ آنها درست تا زمان باز شدن شکوفه¬ها در اطراف شکوفه محکم باقی می‌مانند مشکل کمتری از نظر خسارت تریپس دارند.

هرس کردن. هنگام مدیریت چندین نمونه گیاه کوچک در زمین، انتهای سرشاخه‌های آلوده را هرس کرده و آن‌ها را از بین ببرید. گیاهان با شاخ و برگ متراکم را برای شکل دادن به آن‌ها برش ندهید (درخت آرایی). زمانی که گیاه را قیچی می‌کنیم رشدهای جدید به تریپس حساس هستند. هرس کردن را بجای انتهای شاخه از محل انشعابات و بالای گره‌ها انجام دهید.

در زمان‌های خاصی از سال برای کمک به کنترل تریپس‌های خاصی عمل هرس کردن را انجام دهید.

گال‌ها و پیچیدگی‌های انتهایی درخت انجیر Indian laurel را در زمستان هرس کنید تا خسارت ناشی از تریپس در تابستان بعد به خوبی کاهش یابد. نسبتا تعداد کمی از تریپس‌های Cuban laurel می‌توانند در زمستان در خارج از حفاظ گال‌هایی که بر روی برگ‌ها ایجاد کرده اند زنده بمانند. بجای هرس آووکادو در طول فوریه تا آپریل، هرس در ژانویه ممکن است که اثر زخم‌های تریپس بر روی میوه را کاهش دهد.

هرس در ژانویه می‌تواند باعث افزایش رشد آووکادو در ماه می، و کاهش زخم‌های تریپس بر روی میوه شود. زمانی که شاخ و برگ‌های شاداب در بهار فراوان می‌شوند، تریپس‌ها تمایل دارند روی برگ‌ها مانده و تغذیه کنند و روی میوه‌ها نمی‌روند. هرس داخلی درختان مرکبات می‌تواند باعث افزایش جمعیت کنه‌های شکارگر در کانوپی خارجی، و در نتیجه کاهش خسارت ناشی از تریپس‌ها شود.

پوشاندن ردیف‌ها. پوشاندن ردیف‌ها، کلاهک‌های داغ، و سایر انواع محفظه‌های با بافت مناسب می‌توانند مانع حضور تریپس‌ها و سایر حشرات بر روی سبزیجات و سایر گیاهان علف مانند شوند.

پوشش‌های ردیف‌ها را قبل از خروج گیاه از خاک و یا گیاهان بدون آفت در طول کشت قرار دهید. به طور معمول گیاهان تنها در زمانی که جوان هستند و بیشتر در معرض آسیب قرار می‌گیرند، پوشانده می‌شوند. زمانی که گیاه بزرگتر می‌شود و یا هوا گرم‌تر می‌شود، پوشش‌ها را برای فراهم کردن فضای کافی برای رشد و جلوگیری از گرمای بیش از حد بر می‌دارند.

به طور کلی آبیاری قطره‌ای یا آبیاری شیاری هنگام استفاده از پوشش‌های سطحی ضروری است.

هر نوع پوششی که مانع ورود حشرات شود اما نور و هوا را عبور دهد می‌تواند مورد استفاده قرار گیرد. با محصولات زراعی محکمی که خیلی رشد نمی¬کنند و بلند نمی‌شوند، پوشش‌های سطحی شناور ( پلی اتیلن، پلی استر، پلی پروپیلن با نقطه اتصال) را می‌توان بدون فریم و چارچوب در بالای بستر قرار داد.

برای گیاهانی که به صورت مستقیم رشد می‌کنند و یا نوک حساسی دارند که اگر با پوشش تماس پیدا کند آسیب می‌بیند، از حلقه، تونل‌های پلاستیکی، و یا سیم برای نگه داشتن پوشش‌ها استفاده می‌کنند.

چوب، سیم، و یا قاب‌های پلاستیکی که با موسلین، نایلون، و یا بافت‌های مناسب دیگر پوشانده می‌شوند، می‌توانند برای چندین سال استفاده شوند.
مالچ‌های منعکس کننده. مالچ یا پوشش‌هایی که که نور را منعکس می‌کنند باعث ایجاد تداخل برای حشرات پرنده در پیدا کردن گیاه می‌شوند.

اگر گیاهان در ابتدا که کوچک و عاری از آفت هستند با مواد بازتاب دهنده، یا مالچ بازتاب دهنده بپوشانید می‌تواند باعث تاخیر یا کاهش مقدار گیاهان آلوده به شته‌های بالدار، زنجرک‌های بالغ، تریپس‌ها و سفید بالک‌ها شود.

در گل‌ها و سبزیجات که به خصوص به آفات ناقل ویروس حساس هستند، هزینه و تلاش برای استفاده از مالچ بازتاب دهنده ممکن است قابل توجیه باشد، چون مالچ به طور قابل ملاحظه‌ای می‌تواند موثرتر از حشره‌کش‌ها در جلوگیری یا به تاخیر انداختن آلودگی گیاهان کوچک باشد. همانطور که گیاه رشد می‌کند، تاثیر مالچ بازتاب دهنده به طور فزاینده‌ای کاهش پیدا می‌کند و دیگر روش‌های مدیریت ممکن است نیاز باشند.

اثر مالچ بازتاب دهنده در دفع حشرات زمانی که سایه انداز گیاه بیش از نصف خاک را بپوشاند، از بین می‌رود. نقره‌ای یا خاکستری رنگ مناسبی برای مالچ است، اما سفید هم جواب می‌دهد. بعضی از مالچ‌های آلی (مانند نی) و یا مالچ‌های زنده ( مثل کشت گندم سیاه در بین کشت اصلی) هم ممکن است باعث دفع آفات شوند، ولی اثر آن‌ها هنوز به خوبی مستند نشده است.

مصنوعات تجاری شامل فیلم‌های پلاستیک پلی اتیلن آلومینیومی شده و پلی اتیلن نقره اندود شده قابل دسترس هستند. اگر با دقت بکار برده شوند ممکن است برای بیش از یک فصل قابل استفاده باشند. فویل آلومینیومی نیز مؤثر است و ممکن است برای یک باغ کوچک مناسب باشد؛ اما استفاده مجدد از آن پرهزینه و دشوار است، چون ظریف هستند.

روش‌های کاربردی مالچ سنتز شده عبارتند از:

• نشاء کردن گیاهچه‌ها درون حفره‌ای در مالچ
• مالچ را قبل از اینکه گیاهان از خاک خارج شوند بکار ببرید و یک نوار باریک و بدون مالچ در طول ردیف کاشت بگذارید.
• قرار دادن مواد سبک وزنی که به نور و هوا اجازه عبور می‌دهند در بالای محصولات که به اندازه‌ای محکم باشند که محصولات بتوانند از آن خود را بالا بکشند

علاوه بر اینکه حشرات را بطور موقت دور می‌کند، با افزایش سطح نور، رشد گلدهی برخی محصولات را بهبود می‌بخشد، خاک را در طول شب گرم‌تر نگه می‌دارد، رشد علف‌های هرز را کاهش می‌دهد، و رطوبت خاک را بیشتر حفظ می‌کند. همچنین مالچ می‌تواند اثرات منفی هم داشته باشد.

می‌تواند حساسیت محصول به بیماری‌های ریشه را افزایش دهد، مانع استفاده از آبیاری بارانی شود، و دانستن اینکه آیا شما رطوبت مناسب را در ناحیه ریشه گیاه حفظ کرده‌اید یا نه دشوارتر کند. اکثر بازیافت کنندگان پلاستیک‌های خاکی را قبول نمی‌کنند، بنابراین اکثر مالچ‌های پلاستیکی در محل زباله‌ها باقی می‌مانند. بررسی کنید که کدام مواد و روش‌ها در وضعیت شما بهترین کارایی را دارند.

کنترل شیمیایی تریپس

اگرچه خسارت تریپس ناخوشایند است، اما معمولا مجوز استفاده از حشره‌کش ها در باغ ها و مناظر داده نمی‌شود. خسارت تغذیه معمولا تا بعد از رشد و گسترش بافت‌ها ظاهر نمی‌شود. بنابراین خسارت زمانی ظاهر می‌شود که میوه‌ها رسیده و انتهاها پیچیده شده اند، و تریپس عامل خسارت رفته است.

هیچ حشره‌کشی ظاهر بافت آسیب دیده را ترمیم نمی‌کند. گیاه تا زمان افتادن برگ‌ها آسیب دیده باقی می‌مانند، قسمت خسارت دیده بریده می‌شود، یا میوه‌های تازه تولید می‌شوند.

از آنجایی که ویروس‌های گیاهی یک مشکل هستند، حشره‌کش‌ها معمولا به اندازه کافی سریع تریپس را برای جلوگیری از انتقال ویروس از تریپس به گیاهان نمی‌کشند. استفاده از پوشش سطحی یا روش‌های دیگر برای جلوگیری از آلودگی به تریپس، موثرترین راه برای جلوگیری از آلودگی به تریپس‌های ناقل ویروس است.

کنترل موثر حشره‌کش‌ها بر روی تریپس‌ها می‌تواند بسیار دشوار باشد، بخشی از آن به دلیل تحرک آن‌ها، رفتار تغذیه‌ای، و حفاظ تخم‌های آن‌هاست.

زمان نامناسب استفاده، عدم تیمار مناسب قسمت‌های مختلف گیاه، و اسپری ناکافی بر روی سطوح هنگام استفاده از سموم تماسی، اشتباهات رایجی هستند که می‌توانند مانع از اثر واقعی حشره‌کش‌ها شوند. قبل از استفاده از حشره‌کش‌ها، اطلاعات بیشتری از زیست شناسی گونه‌های آفت مورد نظرتان و ویژگی‌های محصول مورد نظرتان با خواندن برچسب آن بیاموزید، و اطلاعات بیشتری در مورد ماده موثره آن از پایگاه‌های اطلاعات داده آنلاین کسب کنید.

اغلب شما یاد می‌گیرید که کنترل شیمیایی تا فصل بعد نمی‌تواند موثر باشد، زمانی که گیاهان جدید رشد و توسعه پیدا می‌کنند. محصولات خاصی هستد که فقط با استخدام اپلیکاتور حرفه‌ای در دسترس هستند. اگر از حشره کش ها استفاده می شود، ترکیب استفاده آنها با شیوه های کشت مناسب و سایر روش ها، کنترل آفات را به طور منظم بهبود می بخشد.

حشره‌کش‌هایی که بیشترین سازگاری را با IPM (مدیریت تلفیقی آفات) دارند. حشره‌کش‌های تماسی که بقایای ماندگار برجای نمی‌گذارند می‌توانند تاثیر خوبی بر روی تریپس‌های گلخانه‌ای و یا گونه‌های دیگر تریپس که به صورت آزاد بر روی گیاه تغذیه می‌کنند داشته باشند.

این محصولات سمیت کمتری برای انسان‌ها، حیوانات، و گرده افشان‌ها دارند و نسبتا برای کنترل زیستی آفات ضرر کمتری دارند، چون آن‌ها بقایای سمی کمتری برجای می‌گذارند که باعث مرگ دشمنان طبیعی آفات پس از بکار بردنشان شود.

حشره کش‌های تماسی عبارتند از آزادیراختین (AzaMax, Safer Brand BioNeem)، صابون‌های حشره‌کش (Safer)، روغن‌های طیف محدود ( روغن زیتون باغبانی، روغن زیتون Monterey)، روغن نیم (Green Light Neem, Schultz Garden Safe Brand Neem Oil)، و پیترین‌ها، که بسیاری تولیدات با بوتوکساید ترکیب می‌شوند.

برای اثر گذاری، جوانه‌ها، نوک شاخه‌ها و سایر قسمت حساس گیاه که تریپس در آن حضور دارد، به طور کامل با اسپری کردن پوشانده شوند.

در گیاهانی که سابقه خسارت غیر قابل قبول دارند، مبارزه سریعا با مشاهده اولین تریپس‌ها آغاز می‌شود. به استثنای مواردی که توسط برچسب محصول تعیین می شود، برنامه به صورت دوره ای تکرار می شود، تا زمانی که تریپسِ آفت و قطعات گیاهی حساس هردو وجود دارد.

سم اسپینوزاد عموما در مقابل تریپس موثرتر از محصولات فوق است. اسپینوزاد یک هفته یا بیشتر دوام دارد، و در عمق کمی از بافت اسپری شده نفوذ می‌کند ( نیمه نفوذی است) تا به تریپس‌هایی که در قسمت‌های محافظت شده گیاه هم تغذیه می‌کنند برسد.

اضافه کردن روغن‌های باغبانی به ترکیب اسپری می تواند پایداریش را در بافت گیاه افزایش دهد. این حشره کش محصول تخمیر یک باکتری طبیعی است و فرمولاسیون های خاصی از لحاظ ارگانیک بودن قابل قبول هستند. اسپینوزاد می‌تواند برای برخی دشمنان طبیعی ( مانند کنه‌های شکارگر، لارو سیرفیدها) و زنبورها هنگام اسپری و حدود یک روز بعد از آن سمی باشد.

حشره کش‌های با سمیت بیشتر برای تریپس‌ها و حشرات مفید. حشره کش های سیستمیک توسط یک قسمت گیاه (به عنوان مثال، ریشه ها) جذب می شوند و به به سایر قسمت های گیاه انتقال می‌یابند. اسپری به تنه یا تزریق یک حشره کش نئونیکوتینیک، سیستمیک، و موثر می‌تواند کنترل نسبتا سریع را فراهم کند.

با خیساندن یا تزریق به خاک، زمان تاخیر بیشتری بین مصرف نئونیکوتینوئید و عمل حشره کش به وجود می‌آید. اثر بخشی نئونیکوتینوئید در کنترل تریپس متفاوت است.

برای مثال دینوتفوران، برای مصارف حرفه‌ای در دسترس است که می‌تواند کنترل خوبی بر روی تریپس اعمال کند. سم امیداکلوپرید معمولا برای کنترل رضایتبخش تریپس ناکافی است و به طور کلی ایمیداکلوپرید برای تریپس توصیه نمی شود.

نئونیکوتینوئیدها دارای اثرات نامطلوب کم، متوسط، یا شدید بر روی دشمنان طبیعی و گرده افشان‌های ناسازگار با تولیدات، وضعیت، و گونه‌ها و مرحله‌ی زندگی بی‌مهرگان هستند.

حشره کش‌های نیکوتینوئید می‌توانند به گل‌ها منتقل شوند و ممکن است به دشمنان طبیعی و گرده افشان‌هایی که از گرده‌ها و شهد تغذیه می‌کنند آسیب برسانند. استفاده از حشره کش¬های سیستمیک را تا بعد از اینکه گیاهان گلدهی فصلی خود را به اتمام برسانند به تاخیر بیندازید،

مگر اینکه برچسب دستورالعمل محصول خلاف این باشد. از آنجایی که ریشه گیاهان اطراف به سمت گیاهان سمپاشی شده رشد می‌کنند، آن گیاهانِ دیگر ممکن است مقداری از حشره کش‌های استفاده در خاک را جذب کنند.

تا آنجایی که ممکن است، استفاده از حشره کش‌ها در خاک را تا زمان اتمام گلدهی گیاهان اطراف به تاخیر بیندازید. برای جلوگیری از آسیب درخت و گسترش بالقوه‌ی پاتوژن‌ها از طریق ابزارهای آلوده، از اسپری کردن بر روی تنه یا خاک هر زمان که ممکن بود ، بجای تزریق حشره کش به درختان استفاده کنید.

تزریق به تنه یا ریشه به درختان آسیب می‌رساند، و تکرار تزریق حشره کش به عمق مناسب بسیار سخت است. اگر پتانسیل آلودگی از طریق نفوذ پاتوژن با ابزار آلوده وجود داشته باشد، قبل از کار کردن روی هر درخت جدیدی، هر نوع شیره¬ی گیاهی را از روی ابزار و وسایلی که به درون گیاه نفوذ می‌کنند را پاک کنید و آن‌ها را با ضدعفونی کننده‌های ثبت شده ضدعفونی کنید.

از روش‌هایی که باعث ایجاد زخم‌های زیاد می‌شوند، مانند ایجاد حفره بر روی تنه با دریل اجتناب کنید. به ریشه یا تنه بیش‌تر از یکبار در سال تزریق نکنید.

حشره کش‌هایی که نباید استفاده شوند. سم آسفات ارگانوفسفات سیستمیک برای گیاهان زینتی و غیر خوراکی در دسترس است. از استفاده از آن اجتناب کنید. آسفات می¬تواند سمیت زیادی برای دشمنان طبیعی و گرده افشان‌ها داشته باشد، و همچنین می-تواند باعث افزایش کنه‌های عنکبوتی و خسارت آن‌ها به گیاهان شود.

از اسپری کردن سایر حشره کش‌های ارگانوفسفره (مثل مالاتیون)، کاربامات‌ها (کارباریل)، یا پیرتروییدها (مثل: بیفنترین، سیفلوترین، فلووالینات، و پرمترین) اجتناب کنید. این مواد سمیت بالایی برای دشمنان طبیعی و گرده افشان‌ها دارند، باعث طغیان کنه‌های عنکبوتی می‌شوند، و در برابر اغلب تریپس‌ها به طور خاص موثر نیستند.

از آنجایی که استفاده از آن‌ها در مناظر و باغ‌ها می‌تواند باعث شسته شدن آن‌ها به درون فاضلاب‌ها شود، این حشره کش‌ها در آب‌های سطحی یافت می‌شوند و به طور نامطلوب بر سایر موجودات آبزی اثر می‌گذارند.

مدیریت تریپس‌های گلخانه‌ای

تریپس گلخانه ای می تواند بسیاری از گونه های گیاهی را آلوده کند، اما به طور عمده آفت گیاهان همیشه سبز و چند ساله است. این موضوع به طور عمده در زیر برگ ها و خوشه های میوه یا سایر قسمت های گیاهی که یکدیگر را لمس می کنند رخ می‌دهد. تریپس گلخانه ای کند است و بالغ‌ها تمایل ندارند پرواز کنند. اعضا به صورت گروهی غذا می خورند و معمولا در بخش محدودی از گیاه شروع به رشد می کنند و به آرامی گسترش می یابند.

اگر پایین برگ در گیاهان حساس به طور مستمر بررسی شود تا بتوان تشخیص زود هنگام داد و هجوم جمعیت‌ها را از بین برد، هرس کردن مستمر کلنی‌ها می‌تواند موثر باشد.
تریپس گلخانه‌ای به راحتی با استفاده کامل از اسپری‌های تماسی از قبیل روغن‌های باغبانی، پیرترین‌های طبیعی (به علاوه پیپرونیل بوتوکساید)، یا صابون‌های حشره کش به زیر برگ‌های آلوده کنترل می‌شود.

ممکن است که تکرار استفاده ضروری باشد. به یاد داشته باشید که تریپس گلخانه ای دشمنان طبیعی در در زمین (که در بالا توضیح داده شده است) دارند. ارزیابی کنید که آیا سمپاشی مورد نیاز است و موادی را انتخاب کنید که کمترین سمیت را برای دشمنان طبیعی داشته باشند.

نکته : توجه داشته باشید برای استفاده از هر نوع سم و کنترل شیمیایی باید باید به گیاه پزشک مراجعه کنید و بر اساس توصیه های یک گیاه پزشک اقدام به استفاده از سم کنید.